آدم
به سلامت که می روی غم نیست
بی تو رویا و دلخوشی کم نیست
گل و شمع و چراغ و آیینه
هر کسی زیر سقف محرم نیست
مرهمی را که بسته ای بردار
نمک برای زخم مرهم نیست
او که بی تابی از تب چشمش
گوشه ی تیز ناخنم هم نیست
تو از آیینه ات رکب خوردی
چشمهایت امید قلبم نیست
هر که با نام عشق حوا جان
سر راهت نشست آدم نیست
پری کوتی